miércoles, 1 de marzo de 2017

A queima do meco


Dous invernos sen escoitar caer as gotas o outro lado da xanela
Dous anos xa sen saber como brilla o sol tombado na area

As ás partidas xa non deixan despegar do meu niño
E as pernas xa non queren seguir ningún rastro de camiño

Xa non quero pintar arcos da vella no ceo
nin debuxar sorrisos na cara de ninguén

Non volverei florecer por moita primavera que veña
ata que a miña alma se una ca miña terra