Treixadura

Noutrora coñecida en ultramar
terras lonxanas o viñan buscar
mentres as nosas terras
o vían medrar

Grans que a luz ven medrar
mentres o sol as ilumina
e o sol os agarima
ata fíos de ouro acadar

Prensado con rudeza
os seus mantos de seda
as mans do labrego deron
senlleiro manxar

Agardando entre carballo
o voltar ver a luz
mantos de liquido
que acariciaran o paladar

Tempos escuros chegaron
e xa ninguén se acorda del,
pero agarda na escuridade
voltar o seu esplendor.

Agosto grans de ouro,
Setembro fíos de ouro,
Outono follas de ouro,
Ribeiro sempre de ouro.